Thorgal - mitologia zastosowana

Tego posta postanowiłam zadedykować historii mojej fascynacji mitologią nordycką, co w konsekwencji przerodziło się w pasję poznawania innych kultur i narodowości. A wszystko zaczęło od pierwszego komiksu o przygodach Thorgala.

Thorgal to główny bohater belgijskiej serii komiksów z gatunku fantasy, której twórcami są Grzegorz Rosiński, polski rysownik oraz Jean Van Hamme, belgijski scenarzysta komiksowy, filmowy i pisarz. I choć sam twórca - Grzegorz Rosiński twierdzi, że Thorgal to już emeryt, dla mnie na zawsze pozostanie superbohaterem z dzieciństwa. Okazją, by o nim wspomnieć jest podwójna premiera: "Statek miecz", 33 tom serii Thorgal i Raissa oraz pierwszego albumu nowej serii Thorgal Louve.

Thorgal Aegirson wychowuje się wśród Wikingów, jednak nie jest jednym z nich. To „gwiezdne dziecko”, a jego przodkowie nie pochodzili z planety Ziemia. Jako niemowlę, w wyniku nieszczęśliwego wypadku, przypadkiem trafia na ziemie i zostaje znaleziony po potężnym sztormie na brzegu morza niedaleko jednej z wikińskich wiosek. Dostaje imię – posłaniec Thora (Thorgal), boga piorunów i syn Aegira (Aegirson), władcy wód.

Od dziecka wyróżnia się niebywałą siłą fizyczną, zręcznością, intelektem i niebywałym szczęściem. Jednak żadne jego wyczyny nie wykraczają poza zwykłe fizyczne prawdopodobieństwo. W przeciwieństwie do Batmana czy Supermena, Thorgal nie ratuje świata, nie jest wybawcą uciśnionych ani gwiazdorem w masce. To dramatyczny bohater, który w wyniku pechowych zbiegów okoliczności, często wynikających z boskich wyroków, nie może odnaleźć spokoju. Jego marzeniem jest spokojny żywot przy boku ukochanej, księżniczki Wikingów Aaricii, z którą ma dwójkę dzieci: chłopca o imieniu Jolan i zdolnościach telekinetycznych oraz dziewczynkę Louve, umiejąca rozmawiać ze zwierzętami. To właśnie ona została główną bohaterką nowej serii komiksów Thorgal Louve.

I odcinek serii Thorgal

Kultowy odcinek serii wyjaśniający pochodzenie Thorgala

Życie Thorgla nie jest jednak oczywiste i proste, a spokój i sielanka jest ostatnią rzeczą, która go spotyka. Z pełnym przekonaniem polecam i zapraszam do lektury!

Mitologia nordycka to niewyczerpana kopalnia inspiracji i tematów. Już romantyzm zafascynował się magią mitów skandynawskich czerpiąc z nich wzorce i motywy do swoich dzieł. Najpopularniejszym chyba przykładem jest opera Wagnera "Zmierz Bogów". To wtedy powstał obraz wikinga - romantycznego herosa w rogatym hełmie. Ciekawostką jest fakt, że prawdziwi wikingowie nosili skórzane spiczaste lub okrągłe czapki, a ich hełmy pozbawione były rogów. Możliwe jednak, że znane współcześne rogate hełmy były używane do celów ceremonialnych. Faktem jest jednak to, że współcześnie rozpoznawalny symbol Wikinga - hełm z rogami, w rzeczywistości jako taki nie funkcjonował.

Druga połowa XX wieku, wraz z pojawieniem się nowych gatunków, literackich, takich jak fantasy, przyniosła ze sobą wzmożone zainteresowanie literacko-mitologicznym dziedzictwem germańskiego kręgu kulturowego. Jednak zarówno twórcy tego nurtu, jak i ich następcy i naśladowcy, wykorzystując autentyczniej wątki, przeinaczali je, dopasowując do własnej koncepcji narracyjnej. Poprzez to upowszechnił się całkiem mylny, choć wyposażony w autentyczne postacie, obraz mitycznego świata Germanów. Taki fikcyjny świat przedstawiony jest także w serii Thorgal.

Mitologia nordycka stanowi najbardziej poznaną cząstkę mitologii germańskiej. Informacje o wierzeniach Wikingów w dużej mierze pochodzą z bardzo bogatego piśmiennictwa, w większości islandzkiego. To pieśni eddaiczne, tworzone jako anonimowe, pisane dość prostym językiem, które zostały zebrane w XIII w. i zatytułowane Edda (potocznie zwane Eddą poetycką).

Nordycki wszechświat składał się z trzech warstw: bogów (górna), ludzi (środkowa) i istot podziemnych i umarłych (dolna). Bogowie należeli do dwóch głównych dynastii: Asów i Wanów. Ich siedzibą był Asgard, gdzie znajdowała się Walhalla, w której gromadzili się wojownicy polegli w boju, oczekujący z Odynem na ostatnią bitwę przy końcu świata – Ragnarök. Więcej na ten temat można poczytać w wielu opracowaniach na ten temat, m.in.: Mitologia Germańska - Artur Szrejter, Heroje Północy - Jerzy Ros, Mitologia Skandynawska w epoce Wikingów - Leszek Paweł Słupecki czy Wikingowie i Germanie. Sagi ludów północy. Polecam także ciekawy wywiad z współczesnym wikingiem.